"Wiła wianki i wrzucała je do wody". Za nami magiczna Noc Świętojańska w lubelskim skansenie. Zobacz zdjęcia

Podczas wydarzenia uczestnicy mogli dowiedzieć się między innymi o dawnych zwyczajach i wierzeniach związanych z letnim przesileniem Słońca, samodzielnie zapleść kwiatowy wianek, następnie puścić go na wodę, a na sam koniec posłuchać koncertu Kapeli „Drewutnia".

Chrześcijanie, którzy pojawili się na ziemiach polskich próbowali walczyć z pogańskimi obrzędami. W czasach słowiańskich w noc z 23 na 24 czerwca odbywała się Noc Kupały, święto płodności i witalności. Zbiegało się z nią chrześcijańskie święto - świętego Jana. Chrześcijanie przejęli część zwyczajów od pogańskich Słowian i zaczęli świętować w wigilię świętego Jana nadejście lata i przesilenie letnie. Pomimo, że współcześnie nazwy noc świętojańska i noc kupały używane są zamiennie, nie do końca symbolizują to samo.

Podczas nocy kupały, lub tak zwanej Sobótki, panny plotły wianki i wrzucały je do wody - jeśli wianek utonął, dziewczyna miała wkrótce umrzeć. Jeśli popłynął w dal, ślub się odwlekał. A ten, kto wianek wyłowi, miał się stać jej mężem. Oprócz tego rozpalano ogniska przy których snuto plany na przyszłość, tańczono, a nawet je przeskakiwano.

Główną atrakcją nocy świętojańskiej było poszukiwanie legendarnego kwiatu paproci - według legend kwiat zakwitał tylko w tę jedną wyjątkową noc, a znaleźć go mógł człowiek sprawiedliwy, bez żadnej skazy na sumieniu, który nigdy nikomu nie wyrządził krzywdy. Znaleziony kwiat miał tej osobie przynieść szczęście i bogactwo.

Noc świętojańska, to także noc ziół. W dawnych czasach wierzono, że po zachodzie słońca na ziemię schodzą złe duchy. Dlatego na rozżarzone węgle wrzucano szałwię, dziewannę i inne zioła, aby ich woń odgoniła nieproszone zmory.

Zobacz jak w Muzeum Wsi Lubelskiej powrócono do tradycji i świętowano noc świętojańską! Kliknij w przycisk „zobacz galerię” i przesuwaj zdjęcia w prawo - naciśnij strzałkę lub przycisk NASTĘPNE.